İstanbull/ben
Ben hep konuşuyordum ama sen duymuyordun
Ben hep anlatıyordum ama sen dinlemiyordun Çocuksu düşlerimi hep anlatırdım sana Usulca yaramaz bir çocuk gibi karşında Hep bekliyordum gittiğin köşe başlarında Ama sen hiç olmazdın buralarda Ne zaman gelmiştin Ne zaman sevmiştim Sen/ben’li cümlelerimizi neden başlayamıyordu Anlamadım. İstanbul/ben! Gözyaşım/sen! Kanıyorum! Hucrelerimin tek tek parçalandığını hissederek Tıkandığımı hissediyorum, boğularak Tenine dokunamadığım her an tekrar ölerek Ben seni seviyorum, sen bilmiyorsun Ben ağlıyorum ama sen görmüyorsun İstanbul/ben! Gözyaşım/sen |
ÇOK ÖFKELİİSN DOSTUM..
DAHA ROMANTİK OL..
AŞK,HOŞGÖRÜ VE YAŞAMA SEVİNCİNİN DİĞER ADIDIR:)
ŞİİR GÜZELDİ.TEBRİKLER...
ŞİİRLE...
AŞKLA KAL