Gülümse
İstanbul!
Yağmur! Gözyaşı! Uzak bir kentin tepesinde yükselir güneş Dünde kalır gerçekleştiremediğin düşlerin Giden gitmiştir, kalanlar ise boştur Bekleyişlerin sadece kırık bir karanfil’dir Ne olursa olsun düşürme yüzünü İnatlaş hayatla GÜLÜMSE Kasırgası düşer elbet yüreğine ayrılığın Sonsuz kere dolarsın Sonsuzluğu kendinle çarpıp boşalırsın Dinmeyen acınla Titreyen yüreğinle ağlarsın Ne olursa olsun düşürme yüzünü İnatlaş hayatla GÜLÜMSE İner birazdan gri bulutlar istanbula Karıştır gözyaşını yağmurla Ağla hıçkıra hıçkıra Sonra indir yüzüne tebessümü Ne olursa olsun düşürme yüzünü İnatlaş hayatla GÜLÜMSE Bırak başbaşa kalsın İstanbul! Yağmur! Gözyaşı! Sen GÜLÜMSE |
İnatlaş hayatla GÜLÜMSE
evet ne olursa olsun sen inatla gülümse hayata
güzdi şiirin yüregine saglık....