uykusunu bozdu su
iki uzağın kulağına fısıldayıp
ayıp
hayır bir buluşma festivali
meali eskiden yeniye doğru çözülen
buz şarkıcısının güneşe dönüşü
ayrılık uzun beyaz cam

esnek dil yordamı ile hala hazır huzur
biraz sıkıcı akşamın karnında
yarın için bir şeyler söylesek kendimize
ağaçlar dallara duyurmuş mudur geleceğimizi

beni korkutan karanlığın içindeki hayalet
dikenini batırıp kaçan belirsizlik
biraz sonrasıyla nereye kadar gelebiliyor
ayın kucağında sendelemeden yürümek için
azıcık sağa sola bir odacıkta

olmamış değil devamı bir ucu
coşkulu sevgisi sihirbazın
iki yüzünü aynı zamana sığdıran iki renk arasında
kuytu kalpler kıvamını arıyor

varken bir merdiven sadece var
tekrarı uyanmak olan ilk basamağı
göğe indiren akışın çekim gücü
söze sığan mananın yankısıdır sadece.