solmayan çiçektir çocukluk
turkuaz kıyılarda beyaz bir tekne
uzun yaz günlerinde gökte salınan samanyolu
bir dilek tut yüreğim
çitlembik ağacı altında düşlenen masallara dönelim
anne ıslığım bitmesin
bitmesin bu yolculuk

çocukluğumun anı defterlerinde sararmış bir sayfasın
derinleşti hasret gittikçe ağlıyor karlı dağlarım
şiir defterimde beni bu güzel havalar mahvetti diyor orhan veli
çizgi romanlarımda kaptan sweig
kırmızı urbalı amerikan kolonilerine karşı savaşıyor hala
şehrin kirli yasalarında gamlı bir baykuşum artık

çocukların renklerine boyamak isterim dünyayı
ilk çocuk haklarını öğretirim onlara ziller çalarken
eli kulağında bir baharla elimde papatya demetleri
dönerim belki bir gün masmavi kıyılarına
yelesi yağız bir tayın rüzgarıyla

gül kokulu davetler aldım baharlarından
bir söğüt dalıyız nereye ulaşsak hep başı öne eğik
çiçek açmış baharlarında badem ağaçları
kumbaramızda deniz taşları
midye kabuğu istiridye
ırmaklar yüreklerimize sığıyor da bu hasretler sığmıyor anne


çitlembik ağacına fısıldadım yalnız öykümü
bir güvercinin teleğine yazıldı külrengi hasretler
gittiğin günden bu yana hayat saçsız naylon bir bebek
çırılçıplak soyunup attım yazgımı hardan ırmaklara
kuşlar uçup gittiler yalınayak
yaram dut ağaçları kadar kırmızı hala
umuda mavi bir ateş yak
eski çeşmelerden akıp giderken keder
yaşıyorum seni masal kitaplarında çizgi romanlarda
ey hayat hiç acımadı bak

solmayan çiçektir çocukluk

Ömriye KARATAŞ
13.7.2018