hayatım ağır yaralı.. üzerine basılmamış derin izli eski toprak hem bakir hem kadimiyet söyler belki acımasızdı gözü kapalı ânları-tavizsiz bilge tarih diyor ki muâllâk ruhlara elzemdir/kabuk bağlamış yarada saklı tecrübeye pertavsızla bakmak tersine büyümüş hayat ağacımın son kuru dalıyım nakısalar dolu yaşamın çürümüş ıhlamur yaprağı demlerinde îlahi aşkı misafir edemem mesafeleri uzatmış aysız akıl tutulması geceleri meczuba öykünmüş sırtında şiir yüküyle beklemiş tan ağarmalarını sevdanın karasına vurmuş yüreğinin dalgaları her yanım sahipsiz isyan pişmanlığın gözünde iki damla yaş bu ben olamam ! bacağıma sarılıyor biat ettiğim korkular yetişemiyorum intiharın son vagonuna hakikâtimdi naçizane bilirim söylemim cürüm mahiyetinde asırlara tutunmuş toprak çamur katman katman ruhî harcımda aforizmalar tenkid-i ahkâm kesiyor kaderime bir avuç keder düşmüş ağır mı ağır üstüme karanlık basıyor ayağında kalın zincir öğrenemedik-lerimi sayıklıyorum kalıcı sayrılar sevdama ırak terlemiş göğün alnından çise çise yansıması ölümün... .. |
Kutlarım.