HİÇ KİMSEM OLMABir eylül akşamıydı Hayalini gördüm engin sularında Ege’nin Henüz ilk günleriydi güzün Parıltılar saçıyordu yüzün Elimi uzatıp gel dedim sana Ve yer altı dehlizlerinde gömüldü hüzün Satır başlarından yol alıp gezdin şiirlerimde Saraylarında gezdin imgelerimin O dile düşmemiş gün görmemiş Betimlemelerde kaldın hep Düş oldun gecelerime Sıyırdı zemheriyi ayazlarımdan bakışların Isındım o sıcak sevginle Usulca avuçladım yanaklarını Yıldızları öptürdüm gamzelerinden Ne olur hep kal hayallerimde Kimsesizliğe ayrılan zamanlarda Hiç kimsem olma benim Bak ağır,ağır batıyor güneş Sırtında günün Sen varsan yine doğacak yarın O zaman yine serpileceksin hayallerime Güneşin ilk huzmelerinde Dedim ya şiirlerimin sahibi uyuturum seni dizelerimin üzerinde Dökülür yıldızları gecenin Örter seni ışıklardan bir yorgan Virgüller kıvrılıp uyurlar sessiz sedasız Okşanır saçların sabah seher yeliyle Buruşur gece utanır kendinden Sen aydınlanınca sevgimle HÜLYA ÇELİK |