zemherirŞiirin hikayesini görmek için tıklayın zemherir: soğuk(buzdan)cehennem.
aşk ı cennet bildim ta ki cehennemin yakıcı soğuğu ile tanışana kadar… anladım ki aşk, ateşin suya eğildiği söğüt dalıymış bu sebeptendir ki hiçbir bülbül yuva yap(a)madı esmer gidişinin ardına ölmek değil de koynunda ölememektir isyanım dünya mı yalnız yalnızlık mı ben aşk için “ateşten hırka” diyorlar neyse ki “biz buz gibi sevdalıyız” demeyi çok isterdim eskisi gibi… üşümüyorum artık hissetmiyorum, bilmiyorum oysa bir zamanlar, tutsak bir şekerlemenin ağız dolusu bitmeme telaşıydım “ölmeyecek kadar küçüğüm… kefenlere değil, şekerden pamuklara sarın beni” derdim ekmeğimi yediye, suyumu denizlere böldüm şimdi ölecek kadar büyüdüm annem öğütecek ne acım, sızlatacak ne de sancım kalmadı elveda, gecelerimi içine hapsettiğim şişelerimin dibi merhaba, günahlarımın ateşlerle yıkanacağı buzdan cehennemimin dibi… ilhanaşıcıtemmuzikibinonsekiz |
Şair bir insan böyle içten yazılan bir şiir okudumu daha da şairleşiyor...
.................................................... Saygı ve selamlar..