aynalara yansıyan
aynalara yansıyan
esrik duygular sere serpe kan kırmızı tırnaklar can evinde lal olan diller bühtan gam kesafet yüklü an eshab-ı Kehf oldu bedenler tamahta sevgisiz yürekler mevsim kış gün hazan karalar bağlamakta analar kan avuçlamakta savaşın çocukları çığlık çığlık ağlamaklı zaman muammada gizli kelimeler cühela sözcükler arş-ı ala gezer bu gece sükût ehli biz bu vakit yalnız çaresiz bayramları duymayan gönül hanları yağmalanan duygularda acılar eş, dost ve sırdaş sökmez oldu şafak, pişmez oldu aş hırpalandı kirli hayat bezgin sorgular çağla cesur yürek çağla çek bir çentik uyuşuk dünlerine ak günlere büyüt umutlarını ey adımlarımın gittiği ulu sevgili hemhal olduğum yeşeren goncalar sen ki bahar sen ki sayıklanan düş sen ki yarın İlkay Coşkun 20.01.2009 |
Şair bir insan böyle içten yazılan bir şiir okudumu daha da şairleşiyor...
.................................................... Saygı ve selamlar..