Şeklini kaybetmiş bir yalnızlığın girdabında
Zaman sökükleri ilikliyor bu ten
Bu gülümseme bu masumluk
Kaç devir bu çerçeveye gömülü
Ve kızlığı kurumuş bir gazel gibi
Üstünde altın rengi boyalar
Ve gerdanında olmayan öpücük


Aşk ne ki ola!
Zeki bir aymazlığın içinde
Eğrilen insan müsveddeleri
Kulum diyor biri bak sarayın
El süpürgesiyim/
Çal beni yollara
Sokaklara/
Taşlara…


Sende;
Mona sende
Senide kırdılar biliyorum
Kim bilir kaç ressam seni çaldı
Gülüşlerinden masumiyetinden
Damarlarına zerk olmuş zevk suyundan


Kalbe dökülmüş mühür gibisin
Duvara menfez bakışların/
Soytarı oğlanların iç çekişleri
Göz kırptın biliyorum
Karşı sarayın kralına
Ellerin yoktu resimde
Dillerin yoktu/


Ama yüzlere mabet
Duruluğun vardı
Bu yüz görümlüğü altında
Mona
Gülüş
Lisa…