Bir kız sevdim dünyada sanki cennet hurisi,
Diyordu içim kazan gibi kaynıyor sana,
Aslı ile Kerem’den sevdamızın serisi,
Ama doyamadım ki bir defa kana kana.

Mizacı benziyordu meleklerdeki huya,
Korkardım o yürekle düşer yanlış pusuya,
Elini ayağını Allah bulanık suya,
Değdirmesin diyerek, dua ederdim ona.

Hayatında ilk defa içtiği koyu demdim,
Aynen o koyulukta çiçeğinden bal emdim,
Öyle kıskanırdım ki, kuru havada nemdim,
Bu yüzden çok incittim, çok kırılmıştı bana.

Şimdi ne kadar sayıp, methetsem öve öve,
Uzaklardan çok özür dilesem seve seve,
Yüzünü dönüp bakmaz bir kere bizim eve,
Soldu o gül çiçeğim, kırdığımdan bu yana.

Bakıyorum resmine, düşmüş kanadı kolu,
Aza koysam dolmuyor, çok tarafım dert dolu,
Ne yapacağım bilmem, kayıp eyledim yolu,
Düşündükçe halini kaynarım yana yana.

O günden bu yanadır, sanki ateş solurum,
Ben seni nasıl kırdım diyerek kahrolurum,
Kendimi üzüntümle cehennemde bulurum,
Yüreğim böyle düşer, onu kırdığım ana.

O cehennem ateşi sardığında bu teni,
Feryadım dağı taşı deler o duymaz beni,
Öyle bir kırılır ki şu dünyamın ekseni,
Yüreğimin ibresi düşer vurur en sona.