ObrukKendime iyi bakayım Serseri narası bu sessizlik Bu sokak lambası kırıklığı fersiz gecece Ürkünç duvar havlaması yanımsıra Yazıları alında taşır gibi şeksiz Amenna Bütün kuşlarla birlikte ölümlüydüm ben de Evden çıkarken ıslıkla türkü söylüyordum Küçücük kalbimin kuşcana çırpınmasına acıyordum kafesinde Sıradan bi akşama benziyordu aslında Ben gölgem ve duvar Çöküverdi gece gibi üstüme Halbuki parçalanmış bi aynada büyümüştü çocukluğum Az pus düşse sağıma yaslardım başımı Soluma kederi oturturdum O bilirdi türkü söylemeyi Uzun kısa Ara sıra adımı oyardım kimliğimden Yerim boş kalırdı Gün saat ve aylar Yani hem gerçek Hem anlamsız Zamanlar |
Bazen hayat çekilmeyecek bir hal alıyor.
Sanki tüm olumsuzluklar ard arda dizilip bizi bulmak için bekleşiyor.
Bir an bir şey yolunda gitmiyor ve her şey rayından çıkıyor
Tüm bu haller bize, şerlerin hep bizi bulduğunu düşündürüyor...
Ve...
Tüm rağmenlere rağmen, "acı ne güzel bir servettir."
Sevgilerimle...
Nicelerine inşaAllah...