Unutulmak Dokunuyor Ruhuma..!
Sahipsiz bakışlarımla baş başayım
Kaç zamandır uzağım sırdaşıma Son silinecek resim hafızamdan, biliyorum Her günün herhangi bir anında defalarca bakıyorum Her defasında su/suyorum ona Bir kuş çiziyorum yüreğimin kıyısına Kanatlanırken bulutlara Saçlarına dokunuyorum Yağmur olup damlıyorum yanaklarına Duruyorum gecenin yıldızsız tenhasında Kapılıyorum Hazan’ın akışına Kendimi bir dalganın içinde buluyorum Bir ormanın tam ortasında Dalları kırık bir ağaca avuntular asıyorum Avutulmak iyi geliyor düğümlenen boğazıma Bilirsin ya unutulmak dokunuyor ruhuma..! Buruk bir çocuk, gölgenin peşinden koşturuyor renklerini Asılsız çehreler arasında, boynu bükük kalıyor Hiç niyeti yok alışmaya yokluğuna Yokuşlarda renklerini düşürüyor Hevesi bulanıyor siyah beyaza Bitiyor başlamadan umutları, ağıtlarla Olmuyor, susturamıyorum Gözyaşından kolyeler biriktiriyor sana bağıra bağıra Avutamıyorum Biliyorsun ya uyutulmak dokunuyor gururuna..! |
Şiirlerle bir olup, karıyorum seni
Mayıs, haziran gibi, sarıyorum seni
Üzerimde efkârım, ahh dostum unutuldum
Gönül kaleminize sağlık şiir kardeş
Yorumun silinmiş ben dinlemeden önce bu ses senin değil mi yoksa
Şiirli günler ....