Gözlerinin Eli Hâla Yakamda..!
Yine Sonbahar
Yine görünen soluk yalnızlık..! Gözlerim boşa yaşanmış bir hayatı yoklarken düşen yapraklarda Sancılı hayaller içinde insan olmaktan bıkıyorum..! Hayal bu ya! Bir tutam umut düşüyor boşluğa Gecenin zehirli uğultusunda Sen çok sevdiğin yastığına sarılırken Kalbime konan yalnızlık vuruyor tavana Bu unutulmuşlukla kendimden geçiyorum Unutuyorum kendimi şu ıssız duvarlarda..! Çaresizliğin çaresi bir dua seni anıyor yokluğunda Yüreğin damla damla yüreğime dokunurken Az gibi oluyorsun zamanın tam ortasında Kilitleyip zamanı herkesten saklıyorum..! Bir şiir geçiyor parmak uçlarımdan Avuçlarımda mürekkep lekeleri Çay fincanda, kağıt masada, aşkın solumda Bu zifiri karanlıkta arzularımın sabrını deniyorum..! İnce bir sızıyla ayrılıyor hüzün tenimden Gecenin dağınıklığında yıldızları okuyorum İçimde bir hayat var o da karanlık Kavuşamayanların suskunluğunda boğuluyorum..! Kelimeler dökülüyor ömre zarar yaralarıma Kederli yanılgılar içinden geçiyorum Tutkuyla harfler diziyorum göz kapaklarına Sanırım yine yanlış hesaplar peşinde koşuyorum..! Sislere boğulmuş bakışlarımla Göremiyorum dünyayı, bir dünya görüşümde yok oysa Ama "Şiir" diyorum! Neye yarar senin için yazılmamışsa..! Sonra; Yıldızlar çekiliyor geceden Gecenin gündüze çektiği o ince çizgi vuruyor şakaklarıma Birden kendime geliyorum Boş bir odaya bakıyorum dolu gözlerle Gözlerinin eli hâla yakamda..! |
Kaleminize gönlünüze sağlık.