Seninle bir kalpte olmak
Çapraz ateşte kalmak gibi haince
Her nereden geldiğini anlamadığım
Ve sayamadığım başı boş kurşunların
Haykırışını dinliyorum saplanırcasına
Ve sırtımı her okşayışında
Dokunduğum her yer paramparça
Bir meçhulle yürür gibiydim seninle
Mesela kimsin, neyin nesiydi gözlerin
Her neysen bilemediğimdin
Ki seninle aynı şehirde kalmak
Çökecek bir iskemle bulamamak gibi
Ardımı duvara vermek gibiydi
Öyle soğuktu ki alınmıyor geri.





Seninle tek bir cümlede kalmak
Eksik hecelerin çığlığı gibi sessiz
Ve anlamını yitiren sözcüklerin
Gözünü açması kadar hatırlıyorum seni
Burnumun direğindeki bir sızı
Ve küllerin arasında bir resim
Canımı alan ya da koca bir yalansın
Ve sen orada kalansın.





Seninle tek bir kolda yumruk olmak
En sağlam dalın kırılması kadar zordu
Gurur sevenin kamçısıydı önceleri
Herkes kadar bende de vardı bir şeyler
Hiç kalmadığında ne zor, hep kor
Borçlular kadar utandırıyor insanı
Ki istenmiyor olandan bitenden
Ve tek bir çaresi kalıyor
Ne varsa geride silmekten geçiyor.





Seninle aynı sularda yüzmek
Aynı denizde vuruşmak gibi ölümcül
Dalga dalga limansız savaşıyoruz
Ve bir tekne yaklaşıyor usulca
Bin diyor, biniyorsun, gidiyorsun.





Çıkamadığım okyanuslar içersinde
Bir tek ismini biliyorum, susuyorum
Sen de bilme ne olur, gidiyorum.




.
.
.

BİR MEÇHULLE YÜRÜR GİBİ – Mert Zafer Cansever – Mawish Şiirleri