bir çift kumru olabilseydik seninle çağla baharlarında
gelincikler toplayan çocuk dere boylarında
üveyikler ibibikler ürkmüş gurbet yollarında
sığmıyor çocukluğum mor panjurlu pencerelere
burada bizi isteyen hiç kimse yok

vadilerde yoruldu yılkı atları
göğsünde savaş madalyaları
yeniktik oysa yağmur ve gök gürültüleriyle patlayan fırtınalara
burada bizi isteyen hiç kimse yok

yusufçuk sesleri çağırıyor beni ıslık çaldığım uçurumlara
dolaştığım bütün koridorlar sayıklamalı
avlularda kanayan güvercin kanatları
monarşik çözümler mi getireceğim gözlerindeki dikta bakışlara
burada bizi isteyen hiç kimse yok

sen yüksek ezberlerle taç giyen
sen kehanetler yazgısı yeni kıtaların
sen yalnızlığın localarında bir garip özgürlük duygusu
kanatlarının rüzgarı sarsın ıssız kıyıları
ürperip çekiliyorum loş ışıklar limanına
burada bizi isteyen hiç kimse yok

biten aşklar kültürlü iyi giyimli
teninin renginde akşam ateşi
çağcıl aşklar soğuk algınlığı sıtma kangren
biten her aşk yetimler vasiyeti
bir çift kumru olabilseydik seninle çağla baharlarında
şekerkamışı değirmenlerinde öğütülen şeker gibi aşklar mı düşlemiştin
ey sömürge efendi
kaç gümüş peso ediyor devşirme sancılı aşklar

her zaman yoksul bir aşktı bu eksiği olmayan
kuralınca önce ağıtları uyaklı uyaksız
geçmişin özlemi dinerdi her yirmi üç nisanlarda çocuk seslerinde
ta çocukluktan başlardı utangaçlığımız
saklanırdık kuşların kanadına
yağmurun dinmesini bekle ışıklar içinde
ateşkesin bozuluduğunu haber veriyor granada
inan on peso etmiyor aşklar
geçici ant içme törenleriyle yolunu gözleyeceğim yosun kokulu denizlerde
burada bizi isteyen hiç kimse yok

ey ay yüzlü çocuk
samanyoluna anlat kirli sarı yalnızlığımızı
pırıltılı kederimizi akıp giden sulara
yeniden doğacağız belki de varoluş yağmurlarıyla begonya çiçekli pencerelerde
güz geldi kırık aynalı kızların yalnızlığına
gökyüzü sana emanet çocuk
koyakların kıyısında oturmuşum mora çalan akşamların türküsünü söylüyorum

İnan on peso etmiyor aşklar
22.04.2018