Bahar Ağacının Kardeşi
çekince düştü bulutlar üstüme
yalan yağmur deniz ucuyla sürükledi beni kayalıklara sıkkın can ağrısı ne yapsam nereye gitsem deve kuşu çok oldu uzaklardan seyretmeyeli dünyayı bana bilmediğim bir şeymiş gibi maviyi batırıp içimin duymaktan vazgeçen dudağına buseler öpücükler ver güneşli gözlerinle ne hafif dokununca ağlayan rüzgar ne ağlayınca uçan hafifliği sevdanın başı boş dans gezerim gecenin bu vaktinde buyurun desem ne çıkar binlerce sene evvelinden aniden gökyüzü yalanı oluyor masal eski duvarların gölgesinde o anın mutluluğu işte şimdi tekrar geçiyor üstümüzden güneş bir bahar ağacının kardeşi gibi. |