Ey Sevgili!
sen ey sevgili!
sevmeme izin yok biliyorsun bu aralar hiç iyi değilim aykırı düş kurmaktan korkuyorum ceza verirler belki belki de müebbetmi okurlar ve ben; ölümcül çaresizliklerin son durağındayım yani ötekilerin konakladığı mülteci kampında çoğu kez itiraz ediyorum varlığıma inkar edilmiş bir kimliğin hükümsüzlüğü, sarıyor zayi olmuş bedenimi bazen baskına uğrarım diye düş kurmuyorum çevirme olur diye çoğu kez yürümüyorum yollarda haddi hesabı yok gözlerimin katettiği mesafelerin uyanıkken gördüğüm rüyalara ne demeli hayal dünyamda bile sokağa çıkma yasağı var dilime vurulan kelepçe, bana işaret dilini öğretti haydi gel işaretleşelim mobeselerin görmediği sokakta sen bana gülücük at,ben sana gül sevgimiz,yıkık barikatların kuytusunda yeniden yeşersin, ıssız sokaklar şahidim olsun, bir gün güneş yeniden doğacak yarın tekrar bu şehrin sokaklarından çocuk sesleri gelecek puslu virane olmuş kentim aşka gelecek ve ben sana yeniden şiir yazacağım... 13 Nisan 2018 |
Harika şiirdi,,,Yasaklar hayatımıza hükmetmesin,,
selamlar değerli şair