Son Ayinde Vaftiz Ettim Sevgimi
Son ayinde vaftiz ettim sevgimi
Sen giderken Yabancısıymışım her şeyin ve de ötekisi Kimine göre kör bir tutku Kimine göre delice bir sevgi Bana göre Bana göre İlmek ilmek örülen bir duygu Ahdi-Atik’te yazıyordu da okuyanımız mı olmadı Son ayinde vaftiz ettim sevgimi Sen yoksan, Sen yoksan kan kırmızı bu coğrafya Bin teselli yetmiyor Volkana dönmüş kalbimi soğutmaya Gamzelerin özlemlerime karışıyor Her gün, her gün içimde bir Hasankeyf sulara gömülüyor Cehennemin dibi sanki Sanılandan çok öte Hikayelere dökülmüş sevgi Mezara konulmuş sevgili Her kes masalda leyla Mecnun’un çölünde serap Son ayinde vaftiz ettim sevgimi Şimdi, şimdi tut ellerimi katmer katmer başlayan isyanım dinsin ruhumu asmak için kaçışan gölgem durma, öp beni içimdeki cehennem sarıl bana, yüzümü yalayan taş duvar... Beri gel, beri gel özleyişlerimin tesellisi. Son ayinde vaftiz ettim sevgimi Dudaklarımı kanatırcasına ısırıyorum Palmira’ya indikçe balyozlar Yankısını duyuyorum kalbimde İmdat çığlıklarıdır arşa yükselen Kör ve sağır bir sessizlik var Kızılca kıyamet koptu kopacak Puslu bir gün Vaad edilen cennete yürüyor fedaileri Alamut’un Her sözcük dilimde zehirleniyor Ve her şehir içimde kanıyor Son ayinde vaftiz ettim sevgimi Çöpte aranan bir antikadır burada yaşam Bu günün kahkahası , yarının ağıtlarına dönüşüyor Her şey hazan kadar solgun Ve akrep kadar acımasızken Avuçlarında hala umut büyütüyorsun Tüm ölmeler bu kadar soğukken Ve ve sen bu kadar uzakken Son ayinde vaftiz ettim sevgimi Körelmiş bir mevsimin ılık rüzgarına benziyorsun İçinden geçtiğim tüm zamanların en acıması belki Belki de belki de karşılıksız yakarışlarımın dinmeyen sancısı Ötelenmiş bir halkın yetim çocuğuyum Kırılıyorum en ince yerimden Bir gök gürlese bari Bir şimşek çaksa Bir sağanak patlasa diyorum Bitse bu sessizlik Dinse bu acı Bitse bu sessizlik 25 Aralık 2020 |