Bu Şehir
bu şehir yine sessiz sedasız
karanlığa gömüldü ve ben ismini karanlığa yazıyorum hava soğuk umudum ayaz hep aynı intihardır şakağımıza dayadığımız bizi bizden koparan aynı keder olur olmaz ağlamalar tutuyor olur olmaz her şeye göz yaşı döküyorum tanınmaz oldu cebimde taşıdığım antika resimler hayatım hüzünlü bir masal şakalarımdaki aklardan anlıyorum memleket acılarını ve de iki büklüm sancılarını bir kış güneşi ısıtır ellerimi yüreğim ise kor yüreğim yangın yeri peşimi bırakmaz oldu umutsuzluk kış rüzgarı yakıyor benzimi geçit vermez oldu bu şehrin patikaları bizi ayakta tutan sadece öfkemizdir kınında saklı öfkemiz ve sevgimizi bastıran kinimiz... 04 Ocak 2025 |