Alt Tarafı Yaşıyorduk..!
Haylaz çocukluğumuz mazide kaldı
Ne o içli çörekler var tadımda ne de “Topu bahçeye atarsanız topunuzu döverim.”diyen Nusret amca Yuvalarına koşar adım giden karıncaların telaşı vardı heyecanımızda Alt tarafı mutluyduk Alt tarafı yaşıyorduk kendi dünyamızda.. Bazı zamanlar da büyümeyi düşlüyorduk Yirmi iki olsak nasıl olurdu mesela Ya da otuz iki Ya sonrası? Sonrası yoktu... En fazla saklambaçta kaybolmuştuk Henüz kendimize uğramamıştı yolumuz Ne yaparsın işte çocukluk Gün batımıydı hep korkumuz Yanlış gidenlerin ardından koşmaya başlamamıştı daha gözümüz Her yeni gün yine yeniden bir aşktı Ateşi bulmamıştı henüz gönlümüz Çamurla oynamak çiğnenen tek yasaktı Öyle ya daha çocuktuk; Gözlerinde inkar yoktu aynaların Küçük hesaplara yer yoktu Matematiği basitti beş taşın Yamalı yalanlar soğuktu Üstü parçalanmamıştı henüz insanlığın Ne de güzel çocukluk; “Evet Hayır” sadece bir oyundu televizyonda gördüğümüz Gömüldüğümüz telefonlar gezmiyordu daha sokaklarda Pencerenin önünde donan minik kuştu çok zaman üzüldüğümüz Kalbimiz kırılmayı keşfetmemişti hâla Dedim ya alt tarafı mutluyduk Alt tarafı yaşıyorduk.. Sonra küçüldü birden dünya Her yer ışıklarla doldu Her ışık başka bir karanlık saçıyordu Evet sustu, Hayır noktayı koydu avuçlarımıza Sepetimize vedalar kondu.. En hazin sondu bu kurtulamadık Alt tarafı çocuk kalacaktık Alt tarafı yaşayacaktık.. Üzgünüz başaramadık Büyüdük galiba Rüya bitmeden uyandırıldık..! |
Güzel sayfanızda daha nice böyle güzel eserler görmek üzere,
Kaleminiz daimi olsun.
Saygılarımla..