bu şiir adını senden aldıdünya diyorlar; doğallığını varoluşundan alan eldeğmemiş balta girmemiş cennet mecazı kokular sarmış bestesini kendi yaratmış müziğin ve renklerin tonlarıyla boyamış tüm yüzünü canlıları halka halka dayanışma zinciriyle bağlanmışlar birbirine sevgili aşkın yüceltiği cins cins varlıklar doyabildiğince özgür hesapsız sorgusuz çünkü dünya bizim diyorlar öyle sanıyorlardı nerden çıktığı belirsiz ’insan’ gelene kadar inançlar inanışlarla tabii ilahiyatla her zerresiyle armağan edildi eşrefi mahlükata ve dünya paramparça... |