Örtününce bulutlar gümüşten perdesini
Aşkını suya işler beyaz dantela gibi
Salınıp kimselere duyurmadan sesini
Dökülür gökyüzünden arzı istila gibi

Titreyen nefesiyle üşürken tendeki can
Hızlanan adımların sonunda bekler hüsran
Kanadını sessizce açıp uçar da bazan
Ansızın tipi olur, yolcuya bela gibi

Dağların doruğunda taht kurup kendisine
Şehirlerin üstüne uzanır sine sine
Nehirlere karışıp döner efendisine
Yıldızlardan kam almış ulvi itila gibi

Yüklenip bütün sırrı gördüğü her gerçekten
İşve ile fısıldar geçmiş ve gelecekten
Uykuya soyunmuşken yorgan olup ipekten
Toprağın mahremini sarar iptila gibi

Çekilen her nefesin sonu izmihlal diye
Aşktan gayrı serveti, siler kıyl-ü kal diye
Heves olur Uraz’a, vuslat istikbal diye
Arıya çiçeklerden yükselen sela gibi


Erol URAZ 18.01.2018 Kırklareli