NEŞE KEDERDEN BÜYÜKTÜR CİBRAN
bir kuş kanatlansa
gözlerinin derinliklerinden gemiler çağırırım ıssız rıhtımların kıyılarında yelkenler parçalanır cüce afrika zencisi aşklar geçer rüyalarımdan deniz kıyısında uyuyan bir masal anne tekerleğini durdurmuş zaman bugün hasat günüm topladım ayrılıkların akşamını yasemin kokulu baharlara kanatlarım sardı beni şimdi uçma vakti kırlangıçların sancılı ağrılarına Neşe kederden büyüktür Cibran meyve dolu bir ağaç uzanıyor göğe bir flüt ezgisi çocukluğun alev günleri annelerin kalpleri sessizlik içinde hayal baharlı umutlarında arzularının derinliklerinde ince ağıtlar alaca karanlığımızı aydınlatan masallarda mitsel bir boşluk kuzey rüzgarları bahçemizi gözyaşı ile yıkadı çırılçıplak bir yalnızlığı soyup ulaştık gölgelerine mevsimsiz gidişlerin Neşe kederden büyüktür Cibran şimdi sessiz anılarla esrik bir bahçede yalnız tapınakların günahlarını bağışlıyorum bir servi ağacı misali elini tutmanın sıcaklığı uzayan hasretler vadilerde derin yokluğun elini tutmanın sıcaklığı vadiler kadar derin kalbinin kış bahçesine tohumları şefkatle ektim yetişemedim sesinin kırılan dallarındaki neşeli kuşlara neşe kederden büyüktür diyor cibran üzgünüm yeşil bahar dalım yetişemedim kilitli kapıların çıplak ayaklı sevdalarına sana ıssız limanlardan her geç kalışımda gökyüzüne bak Neşe kederden büyüktür Cibran Ömriye KARATAŞ 13.03.2018 |