Aydan Ak
aydan
aydan ak sekiyor güvercinler damlalar su içen çimene şarkı gezen bulutlarda metropol ümitlerimi ağırlayın lütfen hürmetle böyle sevilmek için anımsamamıza gerek yok durmanıza duymanıza da anlamanız yeterli olsa da değişmeyecek kalbimin kara ağıdı şelale şaklabanı balıklar saksıya su verdim su ağladı ellerimizi bozup sevgi yankımızı azalttığınız için cüce kaldı vadideki çiçekler kurudukça başımızdaki mavi yaygara duygular kendini öldürecekmiş ama ben bir şey bilmiyormuş gibi davrandım olduğunu zannettiğim uykulu yarim uyanınca saçlarına dokunmamı istemedi aynanın beşinci katından sarıldım boşluğa güler yüz karantinasında dar odalarda boğduk içtenliğimizi ben bana dokunup yok olmak istedim kandırdı dudağımı sevgiler. |