Bir Dağ Bin Ah
Bir Dağ Bin Ah
kıştan sonra yaz gelir bahara ayaz gelir vuslatı bağlar, yayar acıyı güneş bırakmaz düze dağlar buz keser, kavurur bedeni gözyaşlarına sarılır ölüm çıkmaz yol çaresizliğe bir dağ gömer yüreğe yana düşer kol kırılır kahpece uygulanır sinsi plan soluk bırakmaz nefesimde cehaleti yaşatırken ağalar bedduaları eksiltmez zaman ağlar yaralar -eşkıyalığın da bir şerefi olmalı- en çaresiz yanlarımdan vurur nefret tohumu eker yarınıma savaş meydanlarından saçılır gün/ahım kendi kitabına da uymaz soysuz eşkıya … feryadım yürek dağlar yetiştirir nefrete bedelleri avucuma düşürür kor donar ellerim İlkay Coşkun 13.12.2009 |
çok beğendim
saygılar,sevgiler,selamlar