Kime ne!...
Önce, gülüşündeki feri indirirler ceplerine...
Kimse hırsızı görmez!. Çalınan ortadadır ,kayıp yok!. Karanlık , en iğneliyici yeriyle boşalır matarandan... Az güneşe çıkıp , çok hırslanmayı öğrenirsin!. Yitik olgular , dandik cümleler , kısır sebebler... Seni bir un çuvalının içine bırakıp , beyazla başabaş bırakmaya yarar!. Neye yarar!... siyahsam! , siyahsan! , siyahsalar!!... Sabaha karşı başlayan , bütün gürültü hileleri... Aslında sessizliğinin baş parmağını ısıran yapay bir uğultunun kuduzluğudur!... kudurursun!. Kime ne!... kime ne! Ölüm beni en tiz sesiyle çağırıyor ... En olgun sözüyle büyülüyorsa kime ne!. Kime ne!. |
Kimliği bellidir yüreğin
İçinde esen fırtınanın tesiri
Savrulurken her duruma
Kime ne ? Sorusu hep akılda
Sonsuz tebrikler şair