O BAHÇELER , YA ÖLÜVERİRSEN“küçüklüklerimizin uçsuz bucaksız bahçeleri büyüdükçe, bakımsız avuç içlerimize nasıl da sığar” o bahçelerde bir gün yaşarken sıcaklığını kucağında nereden gelip de konuverdi birden o ölüm kuşu aklıma hani bırakıp gidersen diye düşündüm günün birinde ben ezberimden hangi duayı dökerdim gözyaşı olup üzerine “ bir dua daha öğret bana gitmeden, karşılıklı yatarken” off, şimdi sırası değil biliyorum, daha büyümedim hayatın kendisi başlamadı, şimdi her şeyin önündeyim ucu zehir dokulu zıpkınlar düşlerimi parçalamadan öğretiyorsun bana denize ulaşmayı, bataklıkta kurumadan “olur ya delikanlılık bu, bir köşede kanayıverir yüreğim” karanlık sofralarda sırdaş olurken sarhoşluklarıma ucuz şarap ve elinden dökülmüş izmarit kokulu salatalarla yeni güne dönme zamanı çoktan geçmiştir saatin sıkıldığından mıdır nedir el sallayıp birden gidiverdin “uzat son defa öpeyim ellerini, yarın olmayacaksın biliyorum” bir sabah açarsın gözlerini, bütün bentlerin yıkılmış ne kadar gülebilmişsen o güne kadar yerini gözyaşı almış fasıllar değişmiş ıssız yollar boşluklara açılmıştır dünyalara sığmayan o güzel yürek bir avuç toprağa saklanmıştır. “küçüklüklerimizin uçsuz bucaksız bahçeleri büyüdükçe, nasıl da gölgesiz çöllerde hayale döner” * Teyzeme 3 Kasım 1973 için CEVAT ÇEŞTEPE |
Bu şiir o kadar uzaklara götürdü ki beni, o kadar aldı ki içimdeki bazı duyguları, tercümanım olmuşsunuz. Sevdiklerimiz hep yanımızda olsa keşke dedirtmişsiniz. Siz kocamansınız sevgili Şair, ve ben o büyük yüreğin nelere daha bu kadar açık gözlerle bakacağını bilebiliyorum artık. Sevgimle hep...
mutedildalgalı tarafından 5/20/2008 10:12:41 AM zamanında düzenlenmiştir.