Kar Senfonisi
Kar Senfonisi
… son kez öptü güneş yerde kalan beyazı kadın dokundu soğuğa karınca yuvasına konuldu salındı ensesine usul usul yel yüreğe dokundu, küçülttü bedeni eylül şiirlerimin üstüne kar yağdı biraz daha eskitti şehir sokaklarımı ölümler nedense hep soğukta gelir ince ince yağar toprağımın üstüne başaklarımda kış uykusuna yatar yükün biner göz kapaklarıma doruklarımdaki hıncım uyanır gülümser buz tutan yanıma yalnızlığını soyunur kadın soba ve kestane aşkına bahar gelir, yaz gelir beni çokça terletir sevdası üstümde İlkay Coşkun 10.02.2010 ----------- |
gökyüzünde süsülür birer lutuf sanki
yürek imgelere sığmaz
her mevsim onun gibi seviçli olmaz
kar krıstalleri
üstadım yüreğine sağlık...