hangi mevsim saklar ki hasretini.
tüm kelimeler anlamını yitirmişken
boynu bükük hallerimi kırgın cümlelerin arasına yazıyorum yokluğunun kışı gibi habersiz geçerken mevsimler yokluğuna susuyor kimsesizlikler kanıyor işte o zaman içimde kardelenler. **** hangi mevsim saklar ki hasretinin, avuçlarıma bıraktığı yanık izlerini saklıyorum koynumda her şafak vakti özlüyerek seni sanma ki! avuçlarımdan siliniyor yüzün! söküyorum yıldızları geceden gözlerime bakan gözlerinde göğüs boşluğumda fırtınalar koparken...A.A |