KALDIRIMLAR AĞLIYORDU
KALDIRIMLAR AĞLIYORDU
İstanbul’un sokaklarını geziyorum. Kaldırımları ıslaktı, kaldırımlar ağlıyordu! Gidenler kadar da gelenler vardı. Sanki bütün dünyanın insanları buradaydı. Her renk ve her coğrafyadan, Siyah, beyaz, zengin, fakir, dertli, dertsiz ayırmadan, Herkesi kucaklamış İstanbul. Kaldırımlar ıslaktı, kaldırımlar ağlıyordu. Toprak kokmuyordu. Çünkü her yer betondu. Tek tük ağaçlar… Dişi çıkmış ihtiyarlara benziyordu İstanbul. Halbuki her mevsim bir yerlerde baharı yaşardık İstanbul’da. Baharsız İstanbul’un tadı yok! Ayağımızı basacak toprak yok. Her yer beton. Kaldırımlar ıslak, kaldırımlar ağlıyordu. Yorgun gözlerim, Eski İstanbul’u arıyordu!.. Yusuf Yılmaz |