Kentler Kızgınlıklarını Gizlemiş
Dilimin ucunda ,
susan sözcükler Kanadı donmuş fotoğraflar Göğsümün göğünde, Yağmur yüklü bulutlar... Sustum; Ne yazsam , Ne yana çeksem hüzün... Sabrın membasında Çıplak ayaklı, ıssız geceler Şiirin iniltisi içinde Devrim şarkılarına ağlıyor kifayatsiz kelimeler Hınca hınç içimi yumrukluyor. Her adımda İçimden dağlar geçiyor dargecitler güz yankılarında boğuluyor sabah yağmurlarından içiyorum Toy yalnızlıkları çoğul sancılarını duyuyorum sokakların Kentler kızgınlıklarını gizlemiş Dalı budağı yorulmuş barikatların En çok direnmek yakışsa da düşlerimize yaşam kaçak avuçlarımızda Telaşı bu yüzden gökyüzünün yakılmış ağıtların rengine sığınıyorum sır dolu belalardan, girdâbına saklandığım her köşe şahidimdir ki sabah ayazı teslim alıyor öfkemi... |