UÇURUM KOKUYOR GÖZLERİN
ışıdı eski sokaklar kar yağınca
geçti çiçek baharı güvercin kanadında
kuş sesleri yankılanıyor eski bahçelerden
bir kuş kanadına rastladım dün küllerin üzerinde
çöl yolların yeğledim uçurum kokuyor gözlerin

acı dudaklarına şerbet mi sürdün
yaralarla döndüm yabancı aynalara
sen yokken ben kuyulara seslendim
durgun bir gülümseyen gamzelerine
göğsümdeki yaraların kapanacağına dair ihtimal yok
anıları öğütüyor değirmen taşları
çöl yollarını yeğledim uçurum kokuyor gözlerin


yılın en uzun gecesine giriyoruz
ekinoks saatidir kavuşmalarımız mor salkım çiçeklerinde yar
alevden gece dudaklarında kanamış çılgın nar
bir nabız ışık ver hançer yarası sevilerden
dudaklarımdaki öfke yokuşlarına yeni yolcular yükledim
yaralı mevsimleri taşıyorum göğsümde
çiçekler topluyorum susuşlarına
durgun sularda tarıyorum kederli saçlarını
seni yolculuklarla uğurluyorum
çöl yollarını yeğledim uçurum kokuyor gözlerin

Işıdı eski sokaklar kar yağınca
saçlarına karanfil takan yar
Ömriye KARATAŞ
20.12.2017