Sanma ki dünyada mutluluk gani,
Gün gelir seni de yorarlar ceylan.
Nerede sevenler, dostların hani?
En ince yerinden kırarlar ceylan.

Cezbine kapılıp inme engine,
Aldanma kentlerin simli rengine,
Olur da düşmezsen kendi dengine;
Seni bir soysuza verirler ceylan.

Ne adalet kaldı, ne güven kaldı,
Mavi hülyaları caniler çaldı,
Sevda şairleri göçünü aldı;
Seni de yâd ele sürerler ceylan.

Maskeli yüzlerde gülüşler yalan,
Kelle avcıları, ne sinsi yılan!
Sen yine sümbüllü dağlarda dolan;
Başına çoraplar örerler ceylan.

Yenilme nefsine, toy düşlerine,
Dayanamam sonra gözyaşlarına,
Ana, baba, kavim kardeşlerine;
Acımadan tuzak kurarlar ceylan.

Billur pınarlardan kana kana iç,
Gizli patikalar, tenhalardan geç,
Kalabalıklara merak salma hiç!
Alaca gövdeni vururlar ceylan.

17.12.2017

Muhittin Alaca