Umut Odaları
Umut Odaları
Eski bir ev düşlüyorum Bacası zifiri karanlık gökyüzüne Güneşinde de olsa günün Silinez rengi ile derde yoğunluk yaratan Merak pencereleri tümden açık bir sabah Rüzgar okadar hızlı ki Sorunlarını nedenleriyle getirmişcesine Olmayan elli ni sallıyor sarı odalarına Pastan bir künye geçmiş kadmi tutan Her adımı yoğuran kirli kurşuni renginde Dış çimeliklerinin yosunlu taşları üstünde Dört kenarlı paspası var o evim önünde Kırmızı boyalı cephesiyle hep bir kızgın Hep bi devrimci yıkılır tuğlalari Zamanında güzeldi karanfil kokar yolu Neşe çocuk ayakları arlı kadın peştemalleri Saz vururdu eskiden, davul dönerdi dört yanını Haykırır geceleri rakı sofraları sererdi güne Devran oldu göğü yasa boğanları öldü Tükürür şimdi oda is kokan damarlarinı cimenliklerine Hazza doymayanı kim neyaptı dersin Söyle üstad böylesi şairden korkmalı mı Yokluğunu kusandan hayır gelirmi ele Umut vardı belkide dilediği evin içlerinde |