KALKINMA MASALI
Kaç ömür tanıdım, gittiler, unuttum;
Her yanımız ertelenmiş yaşam mezarlığı! Kentleri kuşatan çok boyutlu öfke, Kendimiz olamamanın o tuhaf uzaklığı... Sanırsın insanlık ölçüsü, sadece iktisat; Kocaman evler, kolda saatler, cipler... İdeal diye önümüze sürüyorlar, Kalpleri buran, hapseden görgüsüz yalanı! Hak üstüne kurulmadıkça dünya, Gerçek sevgiyi bilmeyecek kimse. Obez beden içinde nice şişkin ego, Düzmece bir kalkınma masalı! |