ÖZDE OLMALI
Cepheye çağrılan o mücâhitler
Evlerinde değil, yolda olmalı. Taşlar yosun bağlar demir paslanır Kılıç kında değil, elde olmalı. Demir susuz ise kolay bükülür Aşksız dikiş bil ki, çabuk sökülür Çürük olan meyve hemen dökülür Meyve yerde değil, dalda olmalı. Verimli toprağın adıdır humus Âlimin elinden, düşer mi kâmus? İman, edep, hayâ; iffet, ar, nâmus Şunda/bunda değil, kulda olmalı. Güle olan aşkın saklayan bülbül Özgür olup uçma, bekleyen bülbül Seher vakitleri şaklayan bülbül Kafeslerde değil, gülde olmalı. Yâri olmayanlar yastığı sarar Kara’m, gece/gündüz huzuru arar Sevdâ yoksa özde, ne işe yarar Sevgi sözde değil, dilde olmalı…(*) 20/09/’17 Hanifi KARA (*) Dil (Far.) Gönül demektir. |