mağlup ordular gibi dönüyorum sana
ürkek umutlar taşır çantamdaki kadın

dünya yitirdi masumiyetini
nereye baksan kan savaş zulüm

ulu çınarların gövdesinde kanlı güvercin
kanadında kurşuni suların bulanıklığı

yasemin kokan bahçeleri düşlemiştik oysa
köşe başını tutan sokak çalgıcılarını
anısı hala içimde bırakıp gittiğin hançerin

gün boyu dev mağazalara girip çıkıyoruz
gece trenlerine usanmadan yetişiyoruz

metropoldeymişiz meğer
bağ kütükleri gibi çürümüş gövdemiz bilmemişiz

oysa yosun kokan yollardaydık
eski rum evleri yıkık taş duvar


tenha istasyonların sabırlı yolcularıydık
koflaşan iğreti dünyanın matlığına inat

çıkıyorduk hayatın karşısına incecik kırılgan çocuklar gibi
içimdeki trenler sustu yorgo
dudağında tuz ve yosun kokusu

şehrin sur kapıları kapandı
şimdi kuytu bir köşede oturmalı

mağlup ordular gibiyiz nicedir
yorgun ve yaralı

zaman çürüttü ütopyalarımızı
ahşap konakların yerinde localı apartmanlar

pera sokaklarında keman ezgili sonatları unut
içimizde geç kalınmış akasya baharlarını unut

mor salkımlı çardaklarda akşam sefaları anılar gergefine işlenmiş
en çok sevgileri sulamayı unuttun çiçekler boynunu büktü sevgili

zaman çürüttü ütopyalarımızı
ılık bir eylül sabahında
mağlup ordular gibi dönüyorum sana

gemileri sessizce selamla yüreğim


Ömriye KARATAŞ
13.09.2017
ı