Hocam 32-Aynatemizlik malzemeleri getirse de eli varmıyor işe nihayet temizleyeceği ev; oğlunun evi değil mi işin aslı ev tertemiz bir hamarat kadın sayesinde anlıyorum ki bir eve illâ bir kadın eli değmeli ev memnun, ben çok memnunum o bir sebep bulur, haykırır memnuniyetsizliğini “yahu bir arkadaşımın temizlikçisi yardım etti” baktım olmuyor, koltuk değneğiyle çıkayım bari kül kovasından alıp maşayı, çaktım topuk çivisini nezle olmuşum, hapşırıyorum.. fark ediyorum benden başka kimse yok sokaklarda ne bir lokma şey yedim.. ne de su ne aklıma geldi ama ne yorgunluk, ne şikayet, gözüm telefonunda bir çağrı, bir mesaj.. “o iyi” diye bir haber gelseydi için için kendimi yiyorum insan ömrünün geri kalanından vazgeçiyor, bir anda illa sevgilinin iyi olduğunu, tebessümünü bilmeli hasret ne güzel, sevmek ne güzel, ne güzelmiş sevda onunla konuşuyorum, öpüyorum.. Ellerimde elleri hayalini okşuyor, öpüyorum hayatımın ondan öncesi sanki yaşanmamış dönemdir sıcacık teni, saçları, dudakları, elleri, gülen gözleri gülüşü bildiğim en güzel manzara, sözleri şiirden şiir o masum değil.. o güzel değil, o güzeller güzeli; ne yapar nasıldır; bilmiyorum gördüğüm her simayı; biraz da olsa benzetip ona, görmesem bile güleç mi; gözlerinin saçının rengini selam veriyorum, gülen yüzlere, o güleç insanlara üç günlük ömrü somurtarak geçirmeye değer mi evdeki "topal porsuk" diyor, aldırmıyorum.. aynada görünce ben de gülüyorum |