Çocuk gözlerimle bakarken hayata
Bir kadın vardı "Anne" derdim ben ona
Ne kadar kızdırsam ne kadar yorsam da
Karşılık beklemeden severdi sınırsızca..!

Çocuk gözlerimle bakarken hayata
Ağlamak utanılası bir durum değildi
Ümit ederek ağlardım umarsızca
Annem gelecek ve susturacak sonra..!

Çocuk gözlerimle bakarken hayata
Pencereden gördüğüm kadarıydı dünya
Üstelik büyümeye sevdalıydım
Sonra birdenbire bu sevdadan uzaklaşsam da..!

Çocuk gözlerimle bakarken hayata
Rol arardım kendime her oyunda
Reddedilme korkusundan uzaktım
Yanıt ararken "Bende oynayabilir miyim?" sorusuna..!

Çocuk gözlerimle bakarken hayata
Masallardan ibaretti bazen dünya
Hayallerim gizliydi bir varmış bir yokmuşlar da
"Bugün belki güneş batıdan doğar" diye düşlerdim sonra..!

Çocuk gözlerimle bakarken hayata
Herkes iyiydi zannımca
Oyuncaklarla arkadaş olmanın mahsuru da yoktu
Yoktu aslında çok oyuncağım da..!

Çocuk gözlerimle bakarken hayata
Mutluluk en küçük sebeplere bağlıydı
Belki bir balona, belki bir lastik topa
Yüreğimde bir volkan patlardı, topum patlayınca..!

Çocuk gözlerimle bakarken hayata
Kumbara paraydı bana
Şeker alırdım ya da genellikle çikolata
Duygularında satın alındığından haberim yoktu mesela..!

Çocuk gözlerimle küserken hayata
Çocukluktan uzaklaştım zaman aktıkça
"Çocuk ruhunu kaybetmemek" güzel ama yalan aslında..!

Çocuk gözlerim küsünce hayata
Bazen oyuncak oldum, bazen harcanan bozuk para
Yaşam yolunun en güzel molasından
Gerçeklere yol aldım hızla..!

Büyüdüğümü anladım sonra..!
Ne oyuncaklarım vardı yanımda ne de kumbara
Ne masaldan ibaretti dünya ne de ağladığımda susturacak "Annem" vardı başucumda..!

...