Çığlık
Her bir yanım
Kırık dökük sevgili. Yorgun ve darmadağınım Sayfa aralarına bırakıyorum suskunluğumu. Kalbimde ki çığlığı örtüyor yüzümdeki hüzün. Ağlamaklı bakıyorum geçen zamana, Yıllara, Anılara, Ve yitip giden çocukluğuma. Masumluğuma. Her şeyi bıraktım öylece Duvarda asılı duran bir fotoğrafta. Acıya beş kala yağmur yağar ve ıslanır diyorum Saçlarımdaki papatyalar. Şimdi; Öylesine bir yoksulluk ki bu, Öyle bir sevgisizlik ki bu, Kimse anlamıyor. Üşüyor parmak uçlarım. Damarlarım’da ki kan sıçrıyor etrafa. Kan kırmızı gölgeler düşüyor şiirlerime. Şimdi ben ölüm diyorum ya, Kızıyorlar bana. Söylesin ozaman o çok bilmiş şairler. Yaşamak mı bu? Yada ölmek mi? Hangisiyim ben? Özge Özgen |