Görünmez yara
Bir görünmez yara bu...
Sonbaharın soldurduğu bir ömür Tezatlık yollarımı tutmuş Fedakar bir yüreğin en tepesinde atlamalı Bırakmalı bu hayatı Gitmeli, Susmalı, Ölmeli, Dönmemeli…. Çürümüş kalbimin içindeki sen değilsin ki Çekilmiş kan kalbimden Dondurulmuş sanırsın Yokluk ardında sıra sıra dağlar Hayat zulmünü bir kere daha sana gösterir Yine sana Hep sana… Üzerinde hep o aynı bakışlar Kalkan son kara trenin bitmeyen o ayrılıklara şahit olan vagonları Alıp giderken aklımın esiri olan hükümlüyü Şimdi o sonun en ince ölümlerinden biri vuku buluyor Anlayabilen azdır Derinde kanayan yaraları olan yarı canlı insanları Ve bir nefeslik hayatlarda saklanan o anılar Olmaz olsunlar… |
kimse bilmiyor
kimse duymuyor
kimse anlamıyor
kalbiyle kendi arasına sıkışıp kalmış çığlıklarını
Ve bazı anılar bizi ayakta mı tutuyor yoksa bizden çok şey mi alıp götürüyor günden güne...kim bilir
Güzel şiir, var olsun yürek sesiniz değerli şair
Saygılar