harfler sözcüklere,
sözcükler kelimelere dönüşüyor
sen biraz bana,
birazda mevsime benziyorsu ki
seninleyken zamAnlar
aklını yitirmiş
bir serçe telaşıyla/yüreğiyle
akıp gidiyor

kalakalıyorum
kanıyorum
inanıyorum
bekliyorum
biliyorum..

bakmakla görmek arasındaki
o keskin çizgide,
tümsek aynanın
yansımasında görüp seni
bendeki seni.
bir dem nefes almak adına
bırakıp kendimi,
sana gidiyordum...

ilk göz temasında,
denizin bulaşırken tenime
tuzun ciğerime
yüreğimin köpüklü dalgalarına
çarpmış olması da
bundandı hani..

bil ki sevgide yüreğimin payı,
dudaklarındaki kuruluğun kadardı
bundandı sol yanımın çoraklığı..

ve kırmızıdaki yankının sesi
tutkunun nefesi
bulanıktı duydun mu?

denizine yakınım
çıplak ayaklarımla
kıyılarındayım..

ıslağından önce
bulaştır sözlerini tenime ki
varlığını hissettiğim anlarda
bil ki sevgili;
yüreğimdeki bilinmezliğin karanlığına
bir daha geri dönmedi hiçbir ak..

muallak anlarda
geniş zamanlarda
cevapsız sorgularda
bilinmeze kurulu
bir saatli bomba gibiyim ki
anlar içinde olabilecek bir şeyi
sıkıca tuttuğumda
dağılabilecek bir şeyi
bana itaf sözleri
giderken sırtımda bıraktığın diş izlerini
görmemek adına
kapattım ışığı haberin olsun..

karanlığındayım..

el yordamıyla
ilerliyorum zamana ki
oysa kapılar vardı biliyorsun
masumiyetin beyazına kesik
asla kapanmayan kapılar vardı
masallara konu olan
yasaklanmış bütün duyguları

tenimize
ensemize
benliğimize

fısıldayan kapılar ki
tabansız adımlarımla vardım duvara
ilk ten teması gibi
avuç içlerime buluşan
duvar/soğuk
sentetik bir temasın
dokularımdan içeri girerek
tüm hücrelerimi öldürmesine
seyirci kalıyordu düş/lerim...

aniden döndüm
irkildim tenime dokunmuşçasına
sesin..

çöktüm duvar dibine
ilk işareti koyar gibi bedenimle

“nokta”

sonu yaşanmamıştı daha lakin

“nokta” da ısrar ettim...

cenin şeklini alırken ben
gözlerin düştü yüreğime
ışığına hasret anlarda,
göz bebeklerine değen

“mum” vardı aydınlığında
“koku” yanığında
“is” dudağında
“kanyak” vardı titrediğim yerde
tüm bedenimi ısıtan ki
terin kaçıyordu genzime,
hızlanan sağanağında zamAnın
damağımda asılı kalan
senli düşleri ıslatmak adına..

şemsiyeni aç/ma
saçlarından aktığını hissetmeliyim
parmak uçlarına düşerken
her bir damlanın...

ve sevgili;
söz/leri duyuyorum
ve yalnızca verilmiş söz/leri ki
sıkıca tuttum
sesinin her bir telinden.
elimden kaçıp umarsızca,
yankında asılı bırakma beni...



(kuytular)