Gölge Oyunu
Yüreğin kelimelerin içinde gizli...
Heryer umut olsa ne çıkar... Kayıplar ardınca gittikten sonra... Sevda ne büyük düzen... Tek kişilik bir gürültü belki kıyamet... Ah bu yol nereye gider bilen var mı... Yok mu... Bilinmez... Bilinen hüzün demir bir acı... Pas tutmaz yanmaz sönmez... Dediler... Yok işe yaramadı... Göklerde herşey ayyuka çıktı çıkalı... Bir kara kedi dolaşır... Derler... Uğur o gün doğdu... Ardınca kaf dağına çıktı... Yollar uzadı uzadı... Eski bir kente geldi... Kent güzel ama kimsesiz kimler çokça bulunmakta... Her kim bir kim bula o muradına ere... Diye... Yazılmış duvarları kentin... Meğer seneler seneler önce gitmiş kimler/i... Gelmiş bazı kimler/i... Bulamamış yalnız kimler/i bir kim... Bir ses derin derin... Uzaklardan ötelerden.... Kentin bir ucundan bir ucuna... —Kim demiş gölgeler yalnız yollar pusulu güneş utangaç... Sormamalısın bunları... Bir yol bir kim/le bir adım öteye gid/er(mez)/se... Yol aydın ol/ur/(maz)/sa... Unut/ma/malısın... Kim/in/senin/dir... [Değil(sin)dir]... Kendinin olduğun kadar... 25.07.2017/Salı ...yolcu... İstanbul |