Dağıtırım
Rüzgâr olur saçlarını dağıtırım
yaz günü ne rüzgarı deme bana sakın eser dururum, sen dur durduğun yerde gerekir ise camını kıran bir taş olurum girerim pencerenden içeriye! Fark etmezsin bile, dolarım bir anda odana artık penceren de kalbim kadar kırık ah zavallı, her ne var ise yere saçılan ne dener isen dene, tutmaz macun ile tutkal! Üzülme, her şeye rağmen öpülür o dudaklar yok mu hiç yolu, giremez miyim kapından avuç içlerim terliyor, başımda tütmüyor dumanlar kapıdan kovsan giremem de bacadan! Anlamazlar beni, senin de anlamadığın belli bir sigara yakarım, yaklaşıyor iken eve dönüş saati hep beklesem de o köşeyi döner iken def olurum gitmek de kalmanın kıssadan hissesi! |