İşçi Kardeşim
Yanılıyorsun işçi kardeşim, yanılıyorsun
İş bu iş, dem bu dem diyorsun Ekmek peşine düşüyor, yere de kapaklanıyorsun Boyun eğmen sade ekmeğedir, ama gel de anlat diyorsun. Anlıyorum işçi kardeşim, anlıyorum Soğuk gecelerde yüreğinde bir volkan taşıyorsun Hayat deyip geçiyorsun, ama amma da yamanmışsın be zaman diyorsun, Birkaç çift göz için her şeye göğüs geriyor, namussuzların gözünün içine bakıyorsun! Kızamıyorsun işçi kardeşim, kızamıyorsun Sabahın altısında evinden çıkıyor, çocuğunu koklayamadan seviyorsun, Şerefsizler ile sarılmış dört bir yanın, nereye dönsen onlara çarpıyorsun, Kanıyorsun işçi kardeşim, kanıyorsun, Bu yaraya merhem yok, bunu da biliyorsun. |