Zambak
Zambaklar doğuyordu
kaküllerin düşüyor iken kaşına esrik bakardı gözlerin derinleşince nefes alışverişlerin sonra zambaklar dudaklarında beliriyordu anakara arayışına devam etmenin tam vakti kıyıları geçiyordum, bilfiil dil boyunca göğüs uçlarında ıslanıyordu bir daha dudaklarım kurusa da, hayat akıyordu oradan çehresinden biraz ıraklaşınca zambaklar tekrar açıyordu öpecektim habersiz olduğun ilk anda ayakların dikkat dağıtıyordu sürtünüyordu on parmak boyunca topukların birleştiğinde ortaya çıkan se harfi avuçlarım arasına alana kadar serbestlerdi ne zaman ki avuçlarım arasına aldım işte o zaman bir zambak daha açıverdi. |