yetim bir özlem var içimde
yitik bir şiir kadar yaralıyım
ah kanadı kırık serçe
dalından düşen yaprak
solan çiçek
yüreğimle beslenen sevda
adına ne sevdalar büyüttüm
ne şiirler yazdım
yüreğim nasır tuttu
yüreğim köreldi
yine adınla başlayan şiirlerle sabahladım
adınla başlayan şiirlerle uyandım karanlık uykularımdan

sessizce içime damlayan bir yağmur damlası gibi
içimin tüm sokaklarını zapt ediyorsun
tüm zindanlarda idama duruyorum
bedenim yangın yeri
ve adına yazılan her şiirde yüreğimi idama tutuyorum

bir umutsun sen
sen bir çiçekten daha güzel
bir ırmaktan daha berrak
ve bir şiir kadar sevda dolu
sonra seni anımsatan tüm karanlıklarda boğuyorlar beni
tüm zindanlarda çürüyen benim bedenim

dudaklarıma kıvrılan bir serçenin
sesinde seni öpüyorum
kanadı kırık
yüreği yaralı
yetim bir çocuğum bu şehirde
sanki ömrüm sensin
ve ömrümün geri kalanı sana ait gibi
seni sende yaşamaya and içtim sevgilim

yüreğime seni giydirdim
sen yorgunuyum, sensizim
biraz sevilmeye ihtiyacım var
birazda sarılmaya, birazda ellerini tutmaya
simdi gidip dönmeyeceğim bir şiir’de
sensiz geçen zamanı öldürüyorum
sen yoksun, ben ölü-yorum bu şehirde

sanki ellerin göğsümün üstünde duruyor
kalbimin sesini dinliyorsun
ve ben ellerinden kokunu içime çeker gibi seviyorum seni

ibrahim dalkılıç

08/07/2017
23:23 izmir