yine cam kırıklarıyla dolu yüreğim
özlemlerimden kanıyorum
oysa bir ömür yetmeden sevdim seni
kırk asır seni bekledim
kırk yaram oldu
kırk acım
ve kırk mevsimsiz zamandan geçtim
biliyor musun
sen hayatımın bir parçası değil
hayatımın ta kendisiydin
ben seni değil
hayatımı kaybettim

şimdi seni nasıl anlatsam
nasıl şiirlere döksem
nasıl özledim
nasıl bekledim
nasıl sevdim
hangi cümleyi kurabilirim ki
hangi kayalara çarparım yüreğimi
hangi limana demirlerim bilmiyorum
sen içimdesin
ben içimden kanıyorum

sonra ellerin yumru olur göğsümde
bir çocuğun kalp atışlarında bulurum seni
çıplak cümleler takılır boğazıma
tel örgüler kurulur yüreğimin sınırlarına
bir denizin maviliğinde ararım seni
bir kum tanesinde bulurum
ve ben kum tanelerinden dünya kurarım kendime

ah ateşi yüreğimde
ah yürek-sizim
gidişini izlemek bile günaha sokuyor beni
bir günahım ben
kaç asır geçti
kaç yara kabuk bağladı yüreğimin kuytularında
kaç kanamak-tan yeniden doğdum
hem seninle-yim
hem sensiz ölü-yorum

sanki ahiret kapısından geçer gibiyim
günah çıkartan bir suçlu
saçlarını kısacık kesmiş bir kadının acısı-yım ben
yürekten santim santim dökülen un
pişen bir ekmek
kızıl bir şarap
dokunmaya korktuğun bir papatyanın son yaprağı-yım

hadi şimdi vazgeç bizden
hadi şimdi terk et bizi
hadi şimdi öldür bizi
bizi kör kuyulara at
bizi yok say
sevdayı vur
bizi unut-(ma)
bizi sev-(me)
biz ölelim
bizim yaşamaya hakkımız yok

kar altında kalan çiçekler gibi üşüyorum yine
toprağın kucağında avunurum
çok özlemle hiç sevdasız yaşıyorum
bazen firarda olurum
bazen düşlerde
ama hep seni düşünürüm
gözlerim hep seni arar
hadi şimdi vazgeç bizden

ibrahim dalkılıç

10/07/2017
23:41 izmir