renklerin çalkantısı
biraz da ürpertidir.
yıldızlı gecelerde van gogh mavisi
sığınacak limanları kalmadı bu aşkın

hayatın kırılma noktası nereden başlamıştı
fırtınalı havada sürmüştük gemimizi alabora yarınlara
neden sevişmiştik kuşlar ökselenirken

serseri bir yazgı bu
kafeste kuş günahkar
sarı bir senfoni sonbahar
bulanık gri bir fotoğraf hayat
bir bekleyişe sığdırdım seni ben

türkülü bir ülke burası
uğultulu frekansları olan
iyi kitaplar okumalıyım
uzun caddelerde cemal süreya okuyan insanlarla karşılaşmalıyım
kısır formüllerle geliyor üzerime yaşamın paslı yüzü
bir bekleyişe sığdırdım seni ben

kızıl saçlı kadınlar
senfonik bir hazan çığlığı
kayıp adresleri ve erken gidenleri kime soracağız
bir bekleyişe sığdırdım seni ben

van gogh mavileriyle çağır beni
hüzün sonsuzadek sürecek şair
renklerle örülü gökkuşağının altından geçeceğiz
fısıltılı çığlıklarda hayatın esrarını çözeceğiz

bir zırh gibi sarınıp şiiri
çıkacağız oyunlardan
yeni kaküllerini tarayacağız hayatın
baharın kokusunu serçelerin yağmurlarda cıvıldayışını tekrar duyacağız
söyle sevgili sol minör adagio muydu aşk bu sessiz sağır çığlıklarda

kendini yakan ankayım alev alev
küller içinden dönüyor olmalıyım sana
dönüyor olmalıyım hüzünlü notalara
tutkulu besteler yapmalıyım sana
van gogh mavisi yıldızlı gecelerde
bir bekleyişe sığdırdım seni ben

Ömriye KARATAŞ
16.06.2016