Can yakan ayrılıkların demi....
Ağır bir sevdanın enkazıyım
birde aşığa aşık bir düş kanadı kaç asıra sığdıramadım gõzlerindeki direnci bir seni bilmişim birde sensizliği.. Gece’ye dem düştü durgun sularda güvertesinde birbirine iki mahsur hanćerine tutkulu yara Ve Sessizlik Sensizlikten daha zor Dağların yükünü omuzlarken.. kesik ve hızlı nefeslerle geçer zaman gözlerini yumsa`da şehir henüz yosun tutmadı bıraktıģın boşluk özlemler korlaşmadan gel Her mevsim başka olur Kar düştü mü doruklarına Meskendır derin vadiler Kuş uçmaz kervan geçmez Kaybolur uzaklığında diyarlar Gecelerin ayazında yıldızların keskinliğine Kilitlenir tüm düşler Düğüm düğüm olur Can yakan ayrılıkların demi.. Sabahların, kuru ayazında Siper ediyorum kendimi Derin vadilerin saklısına büyüyen Hilesiz dağ çiçeklerine Çoraklaşan yüreğimde Gözlerinin ıraklarından bakıyorum Yarası sarılmayan kentlerime Suskunluğumun dilsiz yarasıyla.. |
Kalemin susmasın
______________________________Selamlar